1 sierpnia , niedziela

Nadal dobra pogoda. Kąpiemy się wiele razy korzystając ze sprzyjającej aury. Po obiedzie, Basia i Jurek Kostro udają się do Gdańska w celu sklarowania swego okrętu s/y Tesia. Nic ciekawego nie dzieje się gdyby nie wspomnieć incydentu z pieskami, które dumne z wytarzania się w - w ich mniemaniu we wspaniałym zapachu – przyszły do domu pochwalić się. Zapach był niesamowity wywołujący u odbiorców odruch wymiotny. Bardzo się dziwiły się niezrozumienia ich twórczej aktywności. Po wykopaniu ich na podwórko – jeszcze przez dwie godziny było czuć te perfumy... Marysia poszła z Murką przez las do odległej plaży i tam ją wyszorowała piaskiem i ziołami. Jola wymyła psa szamponem. Mało to pomogło i po 3 sekundach pobytu zwierzątek w domu, zapach unosił się z niezmienioną intensywnością. A psy odkryły, ściślej wywąchały zdechłe ryby, zakopane pod różami przez Jolę w celu kompleksowego ich nawożenia. Wykopały i wytarzały się w ich truchłach. Na pewno były bardzo dumne z tego znaleziska. Kiedyś nasze Szwedy przywiozły przysmak szwedzki o zapachu przypominającym woń tych rybek. Przysmak, z grzeczności żeby ich nie urazić, zjedliśmy i żyjemy. Znowu można przytoczyć: De gustibus non disputadum est. Była mała burza i złamała olchę nad jeziorem. Olcha padła 5 metrów przed łódką Agajewicza.

3 sierpnia, wtorek

Cały dzień zbierało się na burzę i nic z tego nie wyszło. W nocy lekko pokropiło, chociaż odgłosy burzy były groźne. Ciągle widać na południowym namiarze, ciemne chmury i słychać grzmoty. Martwimy się o Kuków, którzy bali się burzy będąc w Jurze i salwując się, uciekli na południe. Już trzeci dzień powtarza się ta sytuacja. Dopiero dzisiaj, pod wieczór przyszła burza z wiatrem i obfitym opadem. W Jurze pojawili się gracze w brydża. Już pojawiły się ogórki. Na razie zbiór skromny, około 1 kG. Jutro dozbieram i zakiszę w słoikach. Na żaglach, zza trzcin, przyleciał Rosmarus z Kapitanem Markiem SQ5GLB. Nie dobijając umówili się na wieczór. Polecieli nadawać z zamku w Rynie. Mieli dobić wieczorem, ale brak wiatru odmienił ich plany. Jutro raniusieńko mają wstąpić w drodze do Giżycka. Tam też będą nadawać z zamku.

4 sierpnia, środa

Rano dobił Rosmarus. W załodze było dwóch krótkofalowców z Chojnic: SP2LQP Piotr i SP2ALT Wojtek. Przedstawiam ich Joli i prowadzę pokazać obejście. Pod koniec wizyty korzystają z Durobergera. W tym przybytku umieściłem pod dachówką głosniczek z 32 melodiami. Urządzenie to po prostu dzwonek do furtki uruchamiany bezprzewodowo przyciskiem dzwonkowym. Dziś był grany menuet Bacariniego. Poprzednio był grany „kankan” a wieczorami „podmoskownyje wieczera”. Nie wtajemniczeni goście byli traktowany tymi melodiami. 90% odwiedzających podejrzewało, że komuś do szamba wpadła komórka. Zaglądali więc, a niczego nie zobaczywszy skonfundowani wychodzili z przybytku. Osobnicy z poczuciem humoru wychodzili weseli, inni udawali że nic się nie wydarzyło. Wnuczki Klima wybiegły i radośnie odtańczyły kankana. Nie przepuściłem okazji i pierwszemu krótkofalowcowi zagrałem menueta. Wyszedł rozbawiony i od razu domyślił się kawału. Potem już wtajemniczeni krótkofalowcy nawzajem sobie puszczali tę melodię. Przycisk dzwonka umieściłem pod stołem, który znajduje się na podwórku pod namiotem. Z tego miejsca widać kto tam wchodzi i w odpowiedniej chwili włączane jest granie. W taki to sposób umila się pobyt geriatrycznym dziadkom. W południe przybija Kismet z załogą Wrocławiaków, dzieci i wnuki moich przyjaciół Maciejowskich. Każdego roku nas odwiedzają. Oczywiście też byli potraktowani menuetem.

5 sierpnia, czwartek

Rano odjeżdżają Tyszki. Zrobiła się wspaniała pogoda. Powietrze czyste, chmury cumulusy, ciemnoniebieskie niebo chłodzący wiaterek. W południe kawka na pokładzie Igamy II u Agajewiczów. W domu zostało się nas dwoje. Pusto przy stole. Wieczorem reanimuję mój wiekowy laptop. Wczoraj, w czasie pisania kroniki, ekran odmówił posłuszeństwa. Dziś odkręciłem kilka śrubek, do ekranu nie wiedziałem jak się dostać i niczego nie dotykałem. Po złożeniu – o dziwo! Ekran ożył i teraz mogę pisać. Zaraz dotychczasowe pisanie przekopiuję na dyskietkę.

6 sierpnia, piątek

Mimo groźnych zapowiedzi w radio i TV, pogodnie, ciepło, słaby wiatr, słonecznie bez żadnych oznak zapowiadanego kataklizmu. Agajewicz, który dostaje prognozy na komórkę od syna Marcina – od rana chciał przenieść się do zatoki Skonał żeby uniknąć bocznej fali powstałej z zapowiadanego silnego wiatru z SW. Syn pobiera prognozy z programu www.windguru.cz dla obszaru Śniardwy. Jola, znawca pogody w Jurze, wyśmiała jego obawy. Dopiero zapowiedź Joli o chłodniku na obiad, zmieniła jego plany .Nie był przekonany, ale został i założył dwie do dodatkowe cumy na wszelki wypadek. Chłodnik był wart tej decyzji. Za chłodnik załapał się też Paweł, który przyjechał na weekend. Po obiedzie pojawia się Krysia z Gieniem. Jura znów pełna gości. Ciepło. Wieczorem serwujemy kolację na świeżym powietrzu pod namiotem. Smakujemy śliwowicję fundacji Gienia. Około 2200 widzimy błyski dalekich wyładowań. Zaczyna nieśmiało padać. Do przystani przybija „Kot” na s/y Habibi. Mają dzisiaj przekazać łódkę córce Krzysztofa. Mamy wiadomości, że w Warszawie okropna burza. Sądzimy, że na taką pogodę nie wyjadą, a jak wyjadą - to nie trafią tutaj po ciemku. Perswadujemy Kotowi, żeby zanocował na okręcie, a jak przyjadą nimfy – to przenocujemy je na strychu z opiekunem Pawłem. Paweł założył diodowe oświetlenie strychu żeby nie wybierać po ciemku... Burza rozszalała się o 23. Były wyładowania i obfity opad. O 24 godzinie przesunęło się to na wschód i pozostał tylko opad. Nie zauważyłem silnego wiatru. Jest cicho jak to zwykle po burzy. Wszyscy rezydenci śpią tylko ja , kronikarz, przy kieliszku śliwowicy czuwam i czekam na dziewczęcą załogę s/y Habibi. Czuwam! A tu ani widu, ani słychu. Za oknem widać błyski i po 4 sekundach słychać grzmot. Znaczy wyładowania przesunęły się nad Tałtowisko i nad Górkło. Wszystkie anteny odłączyłem i też odłączyłem antenę TV oraz baterię słoneczną. Diabli nie śpią i nie należy im ułatwiać. Nadal czuwam! Poprawiam walory Bośniackiej Slivovicy /„SLOVAK PLUM DISTILLATE”/ dodając gryczanego miodu i uzupełniając do pełna butelki spirytusem i wodą z jurajskiego źródła. I tak zrobiła się 2 w nocy. Niebo czyste, Jowisz zza modrzewia czuwa i tylko na wschodzie nadal błyska i słychać odległe grzmoty. Spadło około 12 mm wody czyli duże wiadro na m2. Hazaj śpi – a ogórki rosną! Już 5 słoików dojrzewa na strychu. W radio nadają Chopina. W dzień nadają jakiś łomot z wyciem - zjadliwy pokarm dla skretyniałego społeczeństwa. Idem, eadem spać - dobranoc. Dziewczyny nie dojechały. Być może błądzą w okolicy. Nasłuchiwałem, sikałem– nikt nie wołał. Wycieczka dojechała o 4 00 rano. Niczego nie słyszałem jak przyjechali. Przybyły dwie dziewczyny z dwoma towarzyszącymi chłopakami. Nie błądzili bo Kot wyjechał naprzeciw i po nocy przeprowadził do Jury. Jola umieściła ich na strychu. Raniutko, po naszym śniadaniu /po 10 godzinie/, wycieczka objęła w panowanie okręt Habibi. Mimo zapowiadanych burz i huraganowych wiatrów – jest spokojnie i naprawdę wczasowo. Wieje ciepły wiatr z południa o sile 1 do 4 B. Na obiad karkówka z fundacji Pawła. Dobrze przyrządzona przez Jolę, z towarzyszącymi młodymi kartoflami, posypanymi koperkiem, jest zjadana z wielkim smakiem. Odwiedzamy Tomka. Spędzamy tam czas do wieczora na miłych i ciekawych rozmowach i wspominkach o Mazurach tu ongiś mieszkających. Około 21 dostajemy telefon od Andrzeja: żeby się nie zdziwić ich nieobecności w porcie, ponieważ w obawie o silny wiatr i towarzyszącej mu fali – woleli przeprawić się na drugi brzeg w osłonięte miejsce. Noc jednak była wyjątkowo spokojna.

8 sierpnia, niedziela

Opuszcza nas Paweł. Żal mu odjeżdżać w taką pogodę. Po drodze spotykają go trzy burze. Jedna o takiej intensywności , że niczego nie było widać na odległość 5 m. Wieczorem załoga Habibi opuszcza Jurę. Prognozy nadal są niepokojące dla Andrzeja – więc przenosi się na noc w najbliższy nam zimny kącik. I znów noc była spokojna.

9 sierpnia, poniedziałek

Rano zastajemy na parkingu jakiś nieznajomy samochód z rejestracją kielecką. Nie możemy domyślić – kto to może być? Sprawa się wyjaśniła jak usłyszeliśmy Igę klnącą na przybyszów, którzy przyjechali o trzeciej nad ranem i palili papierosy. Andrzej nastraszył się i przygotował obronny paralizator. Iga do rana nie mogła zasnąć. A byli to znajomi znajomych Krzysztofa, którym zaoferował rejs na jego łódce. Podobno po raz pierwszy przybyli na Mazury. Jola wykonała telefon do Krzysztofa, który nie uprzedził o zajeździe na Jurę, może trochę za ostry co niewątpliwie odbije się echem w piosenkach śpiewanych przez Krzysztofa. Pogoda nadal dobra. Odwiedzają nas sąsiedzi z Jury, Krzysztof i Dorota Dąbrowscy. (Dorota jest córką Jankowskich i po rodzicach przejęli dawny budynek mleczarni.) Są bardo zainteresowani historią Jury. Jola uświadamia ich, że pierwotnie miejscowość nazywała się Duży Jawor. Po niemiecku Grosse Jauer. Teraz na mapach i w dokumentach jest Jora Wielka. Dąbrowskim daję ksero starej mapy Jory z nazwiskami pisanymi przy chałupach. Są bardzo radzi z podarunku. Dorota spisuje historie opowiadane przez panią Janeczkę Misiurową. Krzysztof przygotowuje się do regat na DeZe-tach. W sobotę startuje 37 DZ w maratonie 24 godzinnym. Płyną na żaglach lub wiosłach w zależności od warunków. O 12 30 tradycyjne spotkanie przy stole nad wodą. Oczekujemy Wrocławiaków Zygmunta i Ewy Szreterów. Przybywają dopiero po 16 w czasie naszego obiadu. Opowiadają o Wrocławiu, który jest coraz ładniejszy. Ucieszyła mnie wiadomość, że Wydział Elektroniki przy ul. Janiszewskiego, został nazwany imieniem prof. Barwicza, a jedna z sal wykładowych imieniem, mego przyjaciela, Mirosława Szretera. Na uroczystości, miedzy innymi, były wyświetlane slajdy przedstawiające urządzenia konstruowane przez Mirka w stanie wojennym. Był to odbiornik do nasłuchu rozmów milicyjnych oraz odbiornik do odbioru Wolnej Europy przemycony do internowanych w słoiku ze smalcem. Slajdy te zostały przyjęte z ogólną aprobatą , za wyjątkiem ex partyjnych... W rozmowie z Gieniem, okazało się ,że obaj mają wspólnych znajomych z Wrocławia . Wymienili wizytówki. Andrzej znów przeniósł się w bezpieczniejsze miejsce do Zimnego Kącika. Do godziny 24 cicho, spokojnie i widać roje gwiazd na pogodnym, sierpniowym niebie.

10 sierpnia, wtorek

Noc minęła bez żadnych zjawisk meteorologicznych. Wyspani Agajewicze wracają do przystani. Po śniadaniu Gienio jedzie do Sztynortu odebrać prace dachowe w pałacu sztynorckim. Porywają Jolę i wiozą do Warszawy. Zostaję sam z Agajewiczami. Oddaję samochód do przystosowania go do przeglądu technicznego. Po wyjechaniu z lasu drogą równoległą spotykam Marka Snochowskiego, który jechał do nas drogą nad jeziorem. Musiał zawrócić bo tam, na drodze, leży padnięty spory dąb. Zawróciłem go, bo Joli już w jurze nie było Jechał podziękować jej za miłe przyjęcie i goszczenie syna Kuby. Z warsztatu przywozi mnie Andrzej. Wydaje mi się, że rozwija dwa razy większą szybkość, niż (w moim mniemaniu), byłaby szybkością bezpieczną. Po drodze spotyka nas ulewny deszcz. W Jorze nie leje. Na jeziorze flauta. Dookoła wypiętrzone cumulonimbusy. Grzmi. Ale u nas nic się nie dzieje. Hazaj śpi, a ogórki rosną. Zebrałem wiadro dużych, przerośniętych ogórków. Wyszło z tego 8 słoików plus jeden czterolitrowy. Czyli mam już 14 słoików. Ogórki jeszcze nie powiedziały ostatniego słowa. Noce wprawdzie są zimne /14 stopni/, ale w dzień ciągle upalnie. Częste deszcze podlewają plantację.

11 sierpnia, środa

Nareszcie pusto, ale nie na długo. Pojawiają się od strony wody Włodek Zawierucha z żoną i towarzyszącą im Tereską. Są to bardzo starzy znajomi Romana i Joli. (sprzed pół wieku !) Przyjmuję ich, pokazuję dom i album ze zdjęciami Joli . Włodek był, następnym po Romanie, komandorem AZSu na Uniwersytecie. Pojawia się też Marek z córką Magi i jej trzema synkami. Stali bywalcy w Jurze nie sprawiają żadnych kłopotów. Kąpią się i są szczęśliwi. Gotuję duży gar zupy jarzynowej na kurzym udku. Zjadają ochoczo i przyjmują chętnie repety. Młodzi są amatorami kiszonych ogórków. Z radością oczyszczają ostatni hobok ze starymi ogórkami. Wracają z Warszawy Tyszkowie i przywożą Jolę.Dziś w nocy jest maksimum pojawiania się meteorów tzw. Perseidów. Niestety o 22 , niebo z chmurami i nici z oglądania łez świętego Wawrzyńca. Po północy, przez 35 minut czatuję na te meteory. Zaliczyłem jeden duży przebieg meteoru.

13 sierpnia, piątek

Coraz większe upały. Temperatura do 30 stopni w cieniu. Po najlżejszej pracy pocimy się szukamy ukojenia w falach Tałt Na przystani, w swoich okrętach rezydują Agajewicze i Tyszki . W porze obiadowej przyjeżdża Paweł. Po południu koszenie peryferyjnych trawników. Kosiarka wielokrotnie reanimowana dobrze się sprawuje do momentu jak jej każą kosić dużą mokrą trawę. Motor pracuje , trzęsie się, ale nie kosi. Znaczy silnik nie obraca nożem, który ślizga się na wentylatorze. Usiłuję usunąć tę wadę. Na razie bez rezultatu. Wczoraj założyłem dodatkową sprężynę napinającą pasek napędowy. Teraz kosiarka ciągnie pod górę i trudno za nią nadążyć. W południe Agajewicze wydają pożegnalną aperytywę nad jeziorem. Jest upalnie, wiatr 1 B, żaglówki wolno przepływają. Jest ich dużo, bo jeziorowi wypływają rano około 11 przed południem. Po obiedzie, przy zielonym stoliku, grają brydżyści. Agajewicz okazał się znakomitym graczem i wygrał robra. Wieczorem, pod namiotem, pożegnalna kolacyjka z sałatkami „Waldorf” i innymi przysmakami. Towarzyszy nam LUBELSKA MIODÓWKA dar od ostatniej załogi Habibi Połowa uczestników kolacji nie pije, bo lekarz zakazał, lub jutro przed południem będą kierowcami. Cały czas widać odległe błyski wyładowań. O 2205 wiatr i opad przepędzają towarzystwo . O 2300 słychać daleki grzmot i widać częste błyski wyładowań. Pogoda jeszcze nie powiedziała ostatniego słowa. Temperatura 22 stopni. Wystawiłem pod dachem stodoły 15 wiader do łapania deszczówki. Na razie nie leje. Przez noc nalało dwa kieliszki na m2. Dookoła były burze z wyładowaniami. Co dwie sekundy było widać błyski odległych wyładowań.

14 sierpnia, sobota.

Rano wybywa Paweł, Agajewicze przywożą Marcina z Mrągowa. Marcin, jak zawsze, wsiada na łódkę i mknie na drugą stronę jeziora, a rodzice po południu udają się do Warszawy. Dają znać s-emesem, że dojechali. Wieczorem udajemy się do Tomka z odwiedzinami. Przyjechał Witek Dębicki. Słuchamy wieści z wielkiego świata. Witek skarży się na ból serdecznego palca u lewej ręki. Jola ordynuje moczenie palca w bardzo gorącej wodzie lub w roztworze sody. Obiecujemy poszukanie u nas maści ichtiolowej. W moich zasobach znalazłem i zaoferowałem przywiezienie po naszej kolacji. W trakcie jej spożywania przybył chory i został namaszczony tą maścią. Rano ma się zgłosić na następny zabieg. Od rana słonecznie i upalnie. Temperatura przekracza 33 stopnie w cieniu. Zalewamy się potem po wykonaniu nawet lekkich robót. Dobrze, że jezioro blisko. Około 22 na południu widać bezgłośne błyski wyładowań. Może polać bo nie wystawiłem wiader. O 22 30 już słychać grzmoty. Jednak wystawię wiadra. 2250 zaszumiało, zawiało od strony jabłonki i usłyszałem odgłos dartego płótna. To nasz namiot nie wytrzymał uderzenia szkwału i rozdarł się od strony południowej. Jednak mocne słońce uszkodziło to tworzywo. Opad był symboliczny 5 kieliszków na m2. Po 23 00 burza przesunęła się na północ. Otwieram okna i drzwi żeby nieco wychłodzić dom. W domu 25 stopni na zewnątrz 22.

17 sierpnia, wtorek

Nareszcie nieco pochłodniało. W poniedziałek rano Jola udaje się do pracy. Zostajemy z Tyszkami. Hania serwuje aperytywy, obiadki i znakomite kolacyjki. Tyszki dziś ujeżdżają do Warszawy. Zostaję ze Zbyszkiem no i Dyziem. Teraz wieczorem, Zbyszko czyta pamiętniki Benwenuta Celliniego, ja reanimuję laptopa, a Dyzio czuwa przy otwartych drzwiach na podwórko. Nawet komary boją się przekroczyć tego strażnika. Od czasu do czasu wydaje groźny szczek. Jesteśmy bezpieczni. Wiekowy laptop nawala – nie ma obrazu na ekranie. Reanimuję naciskając w różnych miejscach pokrywę laptopa i po 15 minutach udaje się go ożywić. Może już ostatni raz. Jola zabrała dyskietkę z dotychczasowymi zapisami do /cenzury/ poprawienia błędów ortograficznych i interpunkcji. W prawdzie błędy ortograficzne wskazuje wężykiem program Worda, ale niech tak będzie...Wprawdzie bardzo uważałem co piszę /nie jestem samobójcą/, ale niektórymi opisami, nie wiadomo dlaczego , mogłem się komuś narazić. Zobaczymy, czy zostanę karnie relegowany z Raju.

22 sierpnia, niedziela

O pogodzie nie będę wspominać. Takiego lata nie pamiętamy. Ciepło, słabe wiatry, dużo, aż za dużo słońca. Na takie dobre warunki ściągają rezydenci i jest z kim porozmawiać, zjeść nie wspominając o trunkach... W czwartek cumują Maowce, w piątek przybywa Jola i Marysia z Jasiem. Dobija do przystani Grzegorz na „Borce” i Andrzejek Gogacz z towarzystwem. Andrzejek jest dzieckiem Jury. Znalazł się tu po raz pierwszy gdy miał 5 lat. Brakowało mu serdecznej opieki i tu znalazł ją u Joli i rezydentów. Teraz jest wysokim wysportowanym chłopem. Jest mistrzem w obsłudze komputerów. W sobotę, przed dom zajechał samochód „Hammer” z R.W. Varisellą. Przywiózł bardzo złe wiadomości, że koło nas planowana jest budowa autostrady. Grozi nam realizacja jednego z wariantów: autostrada ma przebiegać w odległości 2 km na północ od nas, czyli przez naszą ulubioną „górkę widokową”. Przywiózł mapkę z planowanymi wariantami, list protestacyjny i formularze do podpisywania się pod nim. Z tą wiadomością ruszam do city. Wywołuje to poruszenie i duże zaangażowanie. Janusz jest w stowarzyszeniu Sadyba, które walczy o utrzymanie Mazur w dotychczasowym stanie. Sadyba też śledzi i protestuje poczynania budowniczych /dewastatorów/ obiektów na Mazurach. Wieczorem o 21 00 nadchodzi burza z wyładowaniami i obfitym opadem. Taką pogodę zapowiadali w TV dopiero na jutro wieczorem.

26 sierpnia, czwartek

Dziś rano odjeżdża Marysia z Jasiem. Ze Zbyszkiem bierzemy się za roboty. Zbyszko kosi trawniki a ja wekuję marmeladę śliwkową, wyciskam sok z jabłek i zapuszczam 3 litry wina. Niedługo będziemy się cieszyć samotnością bo zapowiedzieli przyjazd Agajewicze i Tyszki z Jolą. Od jutra rana ogłaszamy stan pogotowia. Koniec spokoju i pełnego luzu. Pozimniało i woda ochłodziła się po tych silnych wiatrach. Wczoraj dobrze wiało z westu. Żeglarze pływali na refach lub na samym foku. We wtorek Grzegorz odpłynął do Giżycka . W czasie pobytu w Jurze bardzo się zasłużył w usuwaniu padniętej do wody olchy. Zabezpieczyliśmy brzeg przed erozją fal. Około 23 00 dzwonię do Grzegorza by sprawdzić czy wyłączył komórkę. Nie wyłączył , jak zwykle o 21 i go obudziłem. Koczuje na Kisajnie.

27 sierpnia, piątek

Tyszki z Jolą przywożą deszcz. Do 23 00 nalało 40 litrów na m2. Przybywają też Agajewicze. Później przybija Marcin. Jura w pełnej obsadzie. Tyszki w pokoju „Mazurskim”, Agajewicze w „Numerze” a Zbyszko z Dyziem na strychu. Wieczorem uroczysta kolacja rybna /piątek!/ . Z ośmiu biesiadników trzech deklaruje się na cytrynówkę reszta na wina /tzw. kwasiory/. Wesoło wspominaliśmy dawne czasy. Były tez opowieści narciarskie, głównie o leczeniu złamań. Ze Szczytna dzwonił Paweł. Pytał o pogodę i sytuację dotyczącą obsadzenia Jury. Było miejsce dla niego w salonie przy kominku. Po dwóch godzinach zadzwonił, ze rezygnuje bo boli go kręgosłup i wraca do Warszawy. Wilgotność powietrza w domu nie spada poniżej 85 %.